با گذشت قریب به دو هفته از برگزاری دهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری و ابلاغ رسمی پیروزی بهت‌انگیز و شعبده‌گون محمود احمدی‌نژاد به جهانیان، هنوز خبر اول اکثر رسانه‌های دیداری و شنیداری در دنیا، تیتر نخست بیشتر مطبوعات و مجلات داخلی و خارجی، همچنین نُقل اغلب محافل و مجالس عمومی و خصوصی داستان پُر آب‌ِ صحت و سقم انتخابات ایران و حوادث تلخ روی‌داده پس از آن است.
و اما در حالی که برابر عرف بین‌الملل، سران کشورها و احزاب سیاسی و...موظفند تا کمتر از یک‌هفته موضع خود را در قبال فرد پیروز انتخابات یا رئیس دولت رسمی اعلام نمایند، هنوز هیچ‌گونه نشانه‌ای از سوی جامعه جهانی در خصوص پذیرش نتیجه انتخابات و رئیس جمهور برآمده ازآن به چشم نمی آید. از میان حدود دویست کشور عضو سازمان ملل متحد تاکنون فقط از سوی سران چند کشور که البته خود و قدرتشان عموما حاصل فرایندهای غیر دوکراتیک وغیر مردم‌سالارانه است و شاید تعدادشان به کمی بیشتر از رقم انگشتان دو دست برسد پیام تبریک و شادباش وهمراهی رسیده است:
- روسای دولت‌های عربی( سوریه- قطر- بحرین- عمان- کویت): اکثرا به شیوه قبیله‌ای و عشیره‌ای اداره می‌شوند وعموما دارای رهبری مادام‌العمراند.
- عراق: کشوری بی‌ثبات و تحت اشغال که به دلیل ناتوانایی دولت قانونی در برقراری امنیت، این وظیفه برعهده‌ی نیروهای چند ملیتی نهاده شده‌است.
- لبنان: یکی از مناطق حادثه‌خیز و ملتهب خاورمیانه که سالهاست درگیر مناقشات داخلی و بین‌المللی‌ست. درگیری‌های نظامی و ایدئولوژیک گروه‌های مذهبی تحت حمایت ایران در جنوب لبنان با احزاب داخلی و به خصوص با رژیم صهیونیستی در مرزها بازگشت آرامش را در این سرزمین تقریبا ناممکن ساخته است.
- یمن: در مقایسه با سایر کشورهای عربی منطقه از رشد سیاسی و اقتصادی مطلوبی برخوردار نیست. به گفته تحلیلگران سیاسی مداخلات عربستان در امور داخلی یمن سبب ساز درگیری‌ها و ناآرامی‌های شدید به خصوص در مناطق جنوبی شده است. این ناآرامی‌ها که در سال 1994 جنگ خونینی را نیز در پی داشت به بهانه استقلال جنوب یمن از شمال این کشور تاکنون ادامه دارد.
- الجزایر: بوتفلیقه رییس جمهوری کنونی این کشور،در آخرین انتخابات ریاست‌جمهوری 90 درصد ارا را به دست آورد! او برای سومین بار پیاپی رئیس جمهور شد و برای این کار قانون اساسی کشور را تغییر داد!
- لیبی : رئيس جمهور اين كشور معمر قذافی است كه از طريق كودتاي نظامي و بركناري رژيم سلطنتي بر سر كار آمده است.معمر قذافی، رهبر تاریخی انقلاب در این کشور است. او با رای مردم انتخاب نشده و به همین دلیل با رای مردم هم نمی‌توان او را از کار برکنار کرد.
- سودان: عمرالبشیر از سال 1993رییس جمهور مادام العمر این کشور است. جنگهای داخلی،کشتار وسیع مردم، بی‌ثباتی دیرین نظام سیاسی، شرایط بد آب و هوایی، ضعف ارزش کالاهای تولیدی در بازار جهانی و سیاستهای نادرست اقتصادی از عمده دلایل فقر اقتصادی و اجتماعی و سیاسی سودان به شمار می‌رود.
- آذربایجان: رئیس‌جمهور این کشور در حال حاضر الهام علی‌اف است. او فرزند حیدر‌علی‌اف رئیس‌جمهور پیشین آذربایجان است که بلافاصله پس از فوت او بر مسند ریاست تکیه زد. ریاست او هم مادامالعمر است.
- ارمنستان : سرکيسيان رئیس‌دولت کنونی ارمنستان در پي تظاهرات خشونت بار مخالفان و مدعیان تخلف در انتخابات، پيروز و رسما رئیس‌جمهور شد. سرکيسيان نخست‌وزیر و از متحدان نزديک رابرت کوچاريان ، رئيس جمهوري سابق ارمنستان به شمار مي رود. در پي اعلام نتایج انتخابات خيابانهاي پايتخت ارمنستان به صحنه زد و خورد نيروهاي پليس و معترضان تبديل شد. کشمکش بر سر خودمختاری قره باغ، میان آذربایجان و ارمنستان، از بزرگترین چالش‌های سیاسی دو کشور است.
- ترکمنستان: حکومت ترکمنستان جمهوری ریاستی و تک‌حزبی است. رئیس جمهور ترکمنستان و شخص اول این کشور از هنگام استقلال تا سال ۲۰۰۶ به صورت مادامالعمر صفر‌مراد‌نیازف بود. 1س از مرگ نیازف،رئیس جمهور کنونی کشور قربان‌علی بردی‌محمدف است. او در پی انتخاباتی که به گفته ناظران غیرسالم و مغایر اصول رایج دموکراتیک برگزار شد به قدرت رسید. بردي محمداف در انتخاباتی که از حضور 65/98درصدی واجدین شرایط خبر می داد با کسب اکثريت قاطع آراء( 89 درصد آرای ماخوذه) موفق به احراز پست رياست جمهوري گرديد. مخالفان دولت ترکمنستان، انتخابات فوق را اقتدار آميز و غير عادلانه خوانده وهرگزاین انتخابات به رسميت نشناخته‌اند.
- قزاقستان: نورسلطان نظربايف، رئیس‌جمهور کنونی قزاقستان است که از سال 1991 با برگزاری انتخابات و کسب 81درصد آرا ، به عنوان رئيس جمهور بلامنازع اين کشور برگزیده شد. سازمان غيردولتي ديده بان حقوق بشر به دلیل آنچه که عدم احترام به حقوق بشر نامیده است قزاقستان را دارای شرایط لازم برای ریاست سازمان امنیت و همکار اروپا در سال دو‌هزار و دوازده نمی داند. پرونده فساد مالی نظربایف و خانواده او از عمده چالش‌های دولت قزاقستان در سال‌های اخیر است.- تاجیکستان: رحمان اف در سال 1373در شبه كودتائي كه روسيه از آن حمايت كرد توانست ائتلاف حاكم اسلام گرايان و سكولارهاي غرب گرا را شكست داده و زمام امور را در شرايط بسيار بغرنجي بر عهده گيرد. از سال1385 اما شرايط به گونه اي فراهم شد كه بازهم آقاي رحمان اف آراي لازم را براي تداوم حكومت دوارده ساله خود، تا هفت سال ديگر يعني سال 1392 بدست آورد.
- بلاروس: درانتخابات سال 2006که با بی‌نظمی‌های زیادی برگزار شد، لوکاشنکو، رئیس جمهور فعلی بلاروس، با به دست آوردن ٪۸۰ آراء، پيروز بلامنازع انتخابات شد. اما اين انتخاب از نظر سازمان امنیت و همکاری اروپا (OSCE) ناعادلانه بود. شورای (مجمع) اروپا از سال ۱۹۹۷ به دليل تخلفات غير دموکراتيک در انتخابات در همه پرسی قانون‌اساسی و مجلس، از طريق برگذاری انتخابات ثانويه از عضويت در اين اتحاديه محروم نمود. بر طبق مفاد کميسيون و نيز مجمع اروپا، قانون اساسی بلاروس " نامشروع بوده و حداقل استانداردهاي دموکراتيک را در برندارد.طی دوره زمامداری دستگاه جاری حکومت در بلاروس، موارد متعددی از تعقيب قانونی و آزار و اذيت وجود داشته است، از جمله غيبت اجباری، ناپديد شدن يا مرگ رهبران سرشناس مخالف و روزنامه نگاران مستقل. از خود لوکاشنکو نقل قول شده است که گفته بود وی سبک حکومت خودکامه را برای کنترل و نظارت بر کشور به کارمی‌گيرد. وزیر خارجه اسبق امریکا، رایس، خطاب به کميته سنای آمريکا در روابط خارجی، بلاروس را در ميان شش کشوری معرفی نمود که به عنوان بخشی از فهرست " بازماندگان (دوران) ستمگری " آمريکا قرار دارند. بلاروس به عنوان يک اتحاد شوروی در مقياس کوچک در بهترين دوره‌ها توصيف شده است و البته تنها کشور اروپایی است که به دلیل سیاستهای اقدارگرایانه در انزواست.
- اندونزی : شاید قابل توجیه ترین کشوری‌است که پیام تبریک فرستاده است. يودهويونو رئیس دولت اندونزی‌ست. وی در سال‌های ریاست، احتمالا تحت تاثیر شیوه‌مدیریت و حکومت در ایران، با سفرهاي دوره‌اي( استانی) به ۳۰۰منطقه در کشور تلاش می‌کند آرای مردم آن مناطق را در انتخابات آتی به سمت خود سوق دهد.
- کامبوج: کشوری‌ست فقیر که نوع حكومت در آن مشروطه سلطنتي ميباشد.در اين ساختار پادشاه شخص اول و رئيس تشريفاتي كشور، مشروع ، مورد احترام عامه، سمبل و شاخص وحدت ملي كشور بشمار مي آيد. در دوران حکومت خمرهای سرخ به رهبری پول‌یوت حدود دو میلیون از جمعیت هفت میلیون نفری کامبوج کشته شدند.
- کوبا :کشوری نظامی، کمونیستی و دارای رهبری مطلقه و مادام‌العمراست. انتخابات در کوبا فاقد معنا است و با توجه به وخامت احوال جسمانی کاسترو، در حال حاضربرادرش رائول رهبری کوبا را بر عهده دارد. فقدان آزادی‌بیان، نقض‌حقوق‌بشر، فرارمغزها و...از چالش‌های حکومت اقتدارگرای کوبا است. در کوبا تاکنون استفاده از تلفن همراه فقط برای خارجیان و مقامات دولتی آزاد بوده و این کشور پائین‌ترین نرخ استفاده از تلفن همراه را در میان کشورهای آمریکای لاتین داشت.از هنگامی که رائول کاسترو،برادر فیدل کاسترو، سمت ریاست جمهوری کوبا را عهده دار شده، لغو محدودیت استفاده از تلفن همراه تازه‌ترین مورد از اقداماتی است که برای دسترسی عموم به کالاهای مصرفی، در کوبا صورت گرفته است.
- سنگال: یکی از کشورهای فقیر افریقاست. نرخ بیکاری در این کشور به ۴۰ درصد می‌رسد.
- ونزویلا: هوگو چاوز رئیس‌جمهور فعلی ونزوئلا است. وی که در‌پی چند کودتا به قدرت رسیده است، سرانجام توانست در همه‌پرسی اصلاحات قانون‌اساسی این کشور به پیروزی چشمگیری دست یابد که این امر به وی اجازه می دهد در سال 2012 برای سومین بار در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کند. این قانون به رئیس‌جمهور اجازه می‌دهد به صورت مادامالعمر و به دفعات نامحدود در انتخابات ریات جمهوری شرکت نماید.
- چین: با جمعیتی قریب به 5/1 میلیارد نفر، پیش قراول و سردمداراندیشه‌های کمونیستی است. دولت چین پس از سرکوب شدید اعتراضات مردمی در دهه هفتاد که کشتار میدان تیان‌آن‌من شاخصه آن است تغییراتی در سیاستهای کلان خود ایجاد کرده‌است. اعطای پاره‌ای آزادی‌های اجتماعی و گشایش فضای فعالیت‌های اقتصادی و تنش زدایی،از اهم این سیاست‌ها است. با این وجود نظام تک حزبی و اقتدارگرا، تعهد و التزام به منویات رهبر و پیشوا، عدم حضور احزاب و گروه‌های سیاسی مستقل همچنین نقض حقوق‌بشر از جمله چالش‌های چین با جامعه بین‌الملل‌است. گمان می‌رود با توجه به مشابهت‌های موجود میان ایران امروز و جمهوری‌خلق چین، مدل چینی، الگوی مورد علاقه‌‌ی سیاست‌مداران ایرانی‌است.
- سریلانکا: تا اردیبهشت ماه 1388، دولت سریلانکا درگیر جنگهای خونبار داخلی با ستیزه‌جویان موسوم به ببرهای تامیل بوده‌است. يك بررسي صورت گرفته توسط روزنامه تايمز لندن فاش كرده كه بيش از 20 هزار غير نظامي تاميلي در مراحل آخر جنگ داخلي سريلانكا و اغلب در نتيجه‌ي آتش توپ‌خانه‌ي دولت كشته شده‌اند.ارتش سريلانكا با دور نگه داشتن رسانه‌هاي جهان و سازمان‌هاي كمك رساني، بمباران شديدي را آ‌غاز كرد كه در پايان آوريل شروع شد و سه هفته نيز ادامه داشت. اين تهاجم به جنگ داخلي 26 ساله‌ي سريلانكا با ببرهاي تاميل پايان دادن اما غير نظاميان بي‌گناه هزينه‌ي آن را دادند.
- اکوادور: در این کشور از میان سه رئیس‌جمهور آخر منتخب مردم، هیچ کدام تا آخر دورهِ ریاست جمهوری خود بر سر کار نماندند!
- روسیه: مدودف در حال حاضر رئیس‌جمهور روسیه است. وی با پایان یافتن دوره قانونی ریاست پوتین، با حمایت همه‌جانبه وی به قدرت رسید. تحلیلگران سیاسی جابه‌جایی قدرت در روسیه را نمایشی دانسته و هم‌چنان از پوتین به عنوان مرد اول قدرت و سیاست در روسیه نام می‌برند. در دوران ریاست‌جمهوری پوتین، روسیه پس از دوره‌ای فترت و حضور ضعیف در مجامع جهانی، تلاش کرده است که جایگاه بلند خود را به عنوان قطب مقابل جهان غرب باز‌پس بگیرد. عدم تمکین به معاهدات بین‌المللی به خصوص قوانین مورد توافق در اتحادیه اروپا، تعارض و جبهه‌گیری نسبت به سیاستهای امریکا به خصوص در مورد مناقشات خاورمیانه و به ویژه مسایل مرتبط با ایران، از قبیل پرونده هسته‌ای، صدور قطعنامه‌ها و به ویژه این اواخر موضع‌گیری متفاوت درقبال انتخابات پرمساله ریاست‌جمهوری‌ایران و بیشتر، همه و همه نمایانگر تمایل شدید دولت روسیه به معرفی خود به عنوان یک غول سیاسی از نو انگیخته شده است. البته در این میان نمی‌توان از منافع مادی و سیاسی مستتر در پشت‌پرده‌ی حمایت صریح روسیه از رئیس‌جمهور پیروز اما مغضوب مردم ایران درگذشت. حد این منافع تا بدان‌جاست که عده‌ای از تحلیلگران، انتخابات غیرعادلانه و ناسالم دهمین دوره ریاست‌جمهوری‌ایران و به تبع آن پیروزی شگفت‌آور محمود احمدی‌نژاد را محصول مصلحت‌انیشی و منفعت‌طلبی این همسایه شمالی می‌دانند.
- پایان‌بندی: هر جان‌آگاه و هر اندیشه حقیقت خواهی تنها با نگاهی گذرا به سطور فوق، همچنین مطالعه نهاد قدرت و بافت سیاسی کشورها و دولتهایی که برخلاف اجماع جامعه جهانی با ارسال پیام تبریک، دولت برآمده از انتخابات نامشروع و نامتعارف دهمین دوره ریاست جمهوری را به رسمیت شناخته‌اند، می‌تواند به جایگاه و منزلت کنونی ایران هم چنین برد سیاسی اش در عرصه بین‌الملل پی ببرد.
و اما در حالی که برابر عرف بین‌الملل، سران کشورها و احزاب سیاسی و...موظفند تا کمتر از یک‌هفته موضع خود را در قبال فرد پیروز انتخابات یا رئیس دولت رسمی اعلام نمایند، هنوز هیچ‌گونه نشانه‌ای از سوی جامعه جهانی در خصوص پذیرش نتیجه انتخابات و رئیس جمهور برآمده ازآن به چشم نمی آید. از میان حدود دویست کشور عضو سازمان ملل متحد تاکنون فقط از سوی سران چند کشور که البته خود و قدرتشان عموما حاصل فرایندهای غیر دوکراتیک وغیر مردم‌سالارانه است و شاید تعدادشان به کمی بیشتر از رقم انگشتان دو دست برسد پیام تبریک و شادباش وهمراهی رسیده است:
- روسای دولت‌های عربی( سوریه- قطر- بحرین- عمان- کویت): اکثرا به شیوه قبیله‌ای و عشیره‌ای اداره می‌شوند وعموما دارای رهبری مادام‌العمراند.
- عراق: کشوری بی‌ثبات و تحت اشغال که به دلیل ناتوانایی دولت قانونی در برقراری امنیت، این وظیفه برعهده‌ی نیروهای چند ملیتی نهاده شده‌است.
- لبنان: یکی از مناطق حادثه‌خیز و ملتهب خاورمیانه که سالهاست درگیر مناقشات داخلی و بین‌المللی‌ست. درگیری‌های نظامی و ایدئولوژیک گروه‌های مذهبی تحت حمایت ایران در جنوب لبنان با احزاب داخلی و به خصوص با رژیم صهیونیستی در مرزها بازگشت آرامش را در این سرزمین تقریبا ناممکن ساخته است.
- یمن: در مقایسه با سایر کشورهای عربی منطقه از رشد سیاسی و اقتصادی مطلوبی برخوردار نیست. به گفته تحلیلگران سیاسی مداخلات عربستان در امور داخلی یمن سبب ساز درگیری‌ها و ناآرامی‌های شدید به خصوص در مناطق جنوبی شده است. این ناآرامی‌ها که در سال 1994 جنگ خونینی را نیز در پی داشت به بهانه استقلال جنوب یمن از شمال این کشور تاکنون ادامه دارد.
- الجزایر: بوتفلیقه رییس جمهوری کنونی این کشور،در آخرین انتخابات ریاست‌جمهوری 90 درصد ارا را به دست آورد! او برای سومین بار پیاپی رئیس جمهور شد و برای این کار قانون اساسی کشور را تغییر داد!
- لیبی : رئيس جمهور اين كشور معمر قذافی است كه از طريق كودتاي نظامي و بركناري رژيم سلطنتي بر سر كار آمده است.معمر قذافی، رهبر تاریخی انقلاب در این کشور است. او با رای مردم انتخاب نشده و به همین دلیل با رای مردم هم نمی‌توان او را از کار برکنار کرد.
- سودان: عمرالبشیر از سال 1993رییس جمهور مادام العمر این کشور است. جنگهای داخلی،کشتار وسیع مردم، بی‌ثباتی دیرین نظام سیاسی، شرایط بد آب و هوایی، ضعف ارزش کالاهای تولیدی در بازار جهانی و سیاستهای نادرست اقتصادی از عمده دلایل فقر اقتصادی و اجتماعی و سیاسی سودان به شمار می‌رود.
- آذربایجان: رئیس‌جمهور این کشور در حال حاضر الهام علی‌اف است. او فرزند حیدر‌علی‌اف رئیس‌جمهور پیشین آذربایجان است که بلافاصله پس از فوت او بر مسند ریاست تکیه زد. ریاست او هم مادامالعمر است.
- ارمنستان : سرکيسيان رئیس‌دولت کنونی ارمنستان در پي تظاهرات خشونت بار مخالفان و مدعیان تخلف در انتخابات، پيروز و رسما رئیس‌جمهور شد. سرکيسيان نخست‌وزیر و از متحدان نزديک رابرت کوچاريان ، رئيس جمهوري سابق ارمنستان به شمار مي رود. در پي اعلام نتایج انتخابات خيابانهاي پايتخت ارمنستان به صحنه زد و خورد نيروهاي پليس و معترضان تبديل شد. کشمکش بر سر خودمختاری قره باغ، میان آذربایجان و ارمنستان، از بزرگترین چالش‌های سیاسی دو کشور است.
- ترکمنستان: حکومت ترکمنستان جمهوری ریاستی و تک‌حزبی است. رئیس جمهور ترکمنستان و شخص اول این کشور از هنگام استقلال تا سال ۲۰۰۶ به صورت مادامالعمر صفر‌مراد‌نیازف بود. 1س از مرگ نیازف،رئیس جمهور کنونی کشور قربان‌علی بردی‌محمدف است. او در پی انتخاباتی که به گفته ناظران غیرسالم و مغایر اصول رایج دموکراتیک برگزار شد به قدرت رسید. بردي محمداف در انتخاباتی که از حضور 65/98درصدی واجدین شرایط خبر می داد با کسب اکثريت قاطع آراء( 89 درصد آرای ماخوذه) موفق به احراز پست رياست جمهوري گرديد. مخالفان دولت ترکمنستان، انتخابات فوق را اقتدار آميز و غير عادلانه خوانده وهرگزاین انتخابات به رسميت نشناخته‌اند.
- قزاقستان: نورسلطان نظربايف، رئیس‌جمهور کنونی قزاقستان است که از سال 1991 با برگزاری انتخابات و کسب 81درصد آرا ، به عنوان رئيس جمهور بلامنازع اين کشور برگزیده شد. سازمان غيردولتي ديده بان حقوق بشر به دلیل آنچه که عدم احترام به حقوق بشر نامیده است قزاقستان را دارای شرایط لازم برای ریاست سازمان امنیت و همکار اروپا در سال دو‌هزار و دوازده نمی داند. پرونده فساد مالی نظربایف و خانواده او از عمده چالش‌های دولت قزاقستان در سال‌های اخیر است.- تاجیکستان: رحمان اف در سال 1373در شبه كودتائي كه روسيه از آن حمايت كرد توانست ائتلاف حاكم اسلام گرايان و سكولارهاي غرب گرا را شكست داده و زمام امور را در شرايط بسيار بغرنجي بر عهده گيرد. از سال1385 اما شرايط به گونه اي فراهم شد كه بازهم آقاي رحمان اف آراي لازم را براي تداوم حكومت دوارده ساله خود، تا هفت سال ديگر يعني سال 1392 بدست آورد.
- بلاروس: درانتخابات سال 2006که با بی‌نظمی‌های زیادی برگزار شد، لوکاشنکو، رئیس جمهور فعلی بلاروس، با به دست آوردن ٪۸۰ آراء، پيروز بلامنازع انتخابات شد. اما اين انتخاب از نظر سازمان امنیت و همکاری اروپا (OSCE) ناعادلانه بود. شورای (مجمع) اروپا از سال ۱۹۹۷ به دليل تخلفات غير دموکراتيک در انتخابات در همه پرسی قانون‌اساسی و مجلس، از طريق برگذاری انتخابات ثانويه از عضويت در اين اتحاديه محروم نمود. بر طبق مفاد کميسيون و نيز مجمع اروپا، قانون اساسی بلاروس " نامشروع بوده و حداقل استانداردهاي دموکراتيک را در برندارد.طی دوره زمامداری دستگاه جاری حکومت در بلاروس، موارد متعددی از تعقيب قانونی و آزار و اذيت وجود داشته است، از جمله غيبت اجباری، ناپديد شدن يا مرگ رهبران سرشناس مخالف و روزنامه نگاران مستقل. از خود لوکاشنکو نقل قول شده است که گفته بود وی سبک حکومت خودکامه را برای کنترل و نظارت بر کشور به کارمی‌گيرد. وزیر خارجه اسبق امریکا، رایس، خطاب به کميته سنای آمريکا در روابط خارجی، بلاروس را در ميان شش کشوری معرفی نمود که به عنوان بخشی از فهرست " بازماندگان (دوران) ستمگری " آمريکا قرار دارند. بلاروس به عنوان يک اتحاد شوروی در مقياس کوچک در بهترين دوره‌ها توصيف شده است و البته تنها کشور اروپایی است که به دلیل سیاستهای اقدارگرایانه در انزواست.
- اندونزی : شاید قابل توجیه ترین کشوری‌است که پیام تبریک فرستاده است. يودهويونو رئیس دولت اندونزی‌ست. وی در سال‌های ریاست، احتمالا تحت تاثیر شیوه‌مدیریت و حکومت در ایران، با سفرهاي دوره‌اي( استانی) به ۳۰۰منطقه در کشور تلاش می‌کند آرای مردم آن مناطق را در انتخابات آتی به سمت خود سوق دهد.
- کامبوج: کشوری‌ست فقیر که نوع حكومت در آن مشروطه سلطنتي ميباشد.در اين ساختار پادشاه شخص اول و رئيس تشريفاتي كشور، مشروع ، مورد احترام عامه، سمبل و شاخص وحدت ملي كشور بشمار مي آيد. در دوران حکومت خمرهای سرخ به رهبری پول‌یوت حدود دو میلیون از جمعیت هفت میلیون نفری کامبوج کشته شدند.
- کوبا :کشوری نظامی، کمونیستی و دارای رهبری مطلقه و مادام‌العمراست. انتخابات در کوبا فاقد معنا است و با توجه به وخامت احوال جسمانی کاسترو، در حال حاضربرادرش رائول رهبری کوبا را بر عهده دارد. فقدان آزادی‌بیان، نقض‌حقوق‌بشر، فرارمغزها و...از چالش‌های حکومت اقتدارگرای کوبا است. در کوبا تاکنون استفاده از تلفن همراه فقط برای خارجیان و مقامات دولتی آزاد بوده و این کشور پائین‌ترین نرخ استفاده از تلفن همراه را در میان کشورهای آمریکای لاتین داشت.از هنگامی که رائول کاسترو،برادر فیدل کاسترو، سمت ریاست جمهوری کوبا را عهده دار شده، لغو محدودیت استفاده از تلفن همراه تازه‌ترین مورد از اقداماتی است که برای دسترسی عموم به کالاهای مصرفی، در کوبا صورت گرفته است.
- سنگال: یکی از کشورهای فقیر افریقاست. نرخ بیکاری در این کشور به ۴۰ درصد می‌رسد.
- ونزویلا: هوگو چاوز رئیس‌جمهور فعلی ونزوئلا است. وی که در‌پی چند کودتا به قدرت رسیده است، سرانجام توانست در همه‌پرسی اصلاحات قانون‌اساسی این کشور به پیروزی چشمگیری دست یابد که این امر به وی اجازه می دهد در سال 2012 برای سومین بار در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کند. این قانون به رئیس‌جمهور اجازه می‌دهد به صورت مادامالعمر و به دفعات نامحدود در انتخابات ریات جمهوری شرکت نماید.
- چین: با جمعیتی قریب به 5/1 میلیارد نفر، پیش قراول و سردمداراندیشه‌های کمونیستی است. دولت چین پس از سرکوب شدید اعتراضات مردمی در دهه هفتاد که کشتار میدان تیان‌آن‌من شاخصه آن است تغییراتی در سیاستهای کلان خود ایجاد کرده‌است. اعطای پاره‌ای آزادی‌های اجتماعی و گشایش فضای فعالیت‌های اقتصادی و تنش زدایی،از اهم این سیاست‌ها است. با این وجود نظام تک حزبی و اقتدارگرا، تعهد و التزام به منویات رهبر و پیشوا، عدم حضور احزاب و گروه‌های سیاسی مستقل همچنین نقض حقوق‌بشر از جمله چالش‌های چین با جامعه بین‌الملل‌است. گمان می‌رود با توجه به مشابهت‌های موجود میان ایران امروز و جمهوری‌خلق چین، مدل چینی، الگوی مورد علاقه‌‌ی سیاست‌مداران ایرانی‌است.
- سریلانکا: تا اردیبهشت ماه 1388، دولت سریلانکا درگیر جنگهای خونبار داخلی با ستیزه‌جویان موسوم به ببرهای تامیل بوده‌است. يك بررسي صورت گرفته توسط روزنامه تايمز لندن فاش كرده كه بيش از 20 هزار غير نظامي تاميلي در مراحل آخر جنگ داخلي سريلانكا و اغلب در نتيجه‌ي آتش توپ‌خانه‌ي دولت كشته شده‌اند.ارتش سريلانكا با دور نگه داشتن رسانه‌هاي جهان و سازمان‌هاي كمك رساني، بمباران شديدي را آ‌غاز كرد كه در پايان آوريل شروع شد و سه هفته نيز ادامه داشت. اين تهاجم به جنگ داخلي 26 ساله‌ي سريلانكا با ببرهاي تاميل پايان دادن اما غير نظاميان بي‌گناه هزينه‌ي آن را دادند.
- اکوادور: در این کشور از میان سه رئیس‌جمهور آخر منتخب مردم، هیچ کدام تا آخر دورهِ ریاست جمهوری خود بر سر کار نماندند!
- روسیه: مدودف در حال حاضر رئیس‌جمهور روسیه است. وی با پایان یافتن دوره قانونی ریاست پوتین، با حمایت همه‌جانبه وی به قدرت رسید. تحلیلگران سیاسی جابه‌جایی قدرت در روسیه را نمایشی دانسته و هم‌چنان از پوتین به عنوان مرد اول قدرت و سیاست در روسیه نام می‌برند. در دوران ریاست‌جمهوری پوتین، روسیه پس از دوره‌ای فترت و حضور ضعیف در مجامع جهانی، تلاش کرده است که جایگاه بلند خود را به عنوان قطب مقابل جهان غرب باز‌پس بگیرد. عدم تمکین به معاهدات بین‌المللی به خصوص قوانین مورد توافق در اتحادیه اروپا، تعارض و جبهه‌گیری نسبت به سیاستهای امریکا به خصوص در مورد مناقشات خاورمیانه و به ویژه مسایل مرتبط با ایران، از قبیل پرونده هسته‌ای، صدور قطعنامه‌ها و به ویژه این اواخر موضع‌گیری متفاوت درقبال انتخابات پرمساله ریاست‌جمهوری‌ایران و بیشتر، همه و همه نمایانگر تمایل شدید دولت روسیه به معرفی خود به عنوان یک غول سیاسی از نو انگیخته شده است. البته در این میان نمی‌توان از منافع مادی و سیاسی مستتر در پشت‌پرده‌ی حمایت صریح روسیه از رئیس‌جمهور پیروز اما مغضوب مردم ایران درگذشت. حد این منافع تا بدان‌جاست که عده‌ای از تحلیلگران، انتخابات غیرعادلانه و ناسالم دهمین دوره ریاست‌جمهوری‌ایران و به تبع آن پیروزی شگفت‌آور محمود احمدی‌نژاد را محصول مصلحت‌انیشی و منفعت‌طلبی این همسایه شمالی می‌دانند.
- پایان‌بندی: هر جان‌آگاه و هر اندیشه حقیقت خواهی تنها با نگاهی گذرا به سطور فوق، همچنین مطالعه نهاد قدرت و بافت سیاسی کشورها و دولتهایی که برخلاف اجماع جامعه جهانی با ارسال پیام تبریک، دولت برآمده از انتخابات نامشروع و نامتعارف دهمین دوره ریاست جمهوری را به رسمیت شناخته‌اند، می‌تواند به جایگاه و منزلت کنونی ایران هم چنین برد سیاسی اش در عرصه بین‌الملل پی ببرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر