آنهایی که خطابه‌ها ومناظره های جنجالی چهارکاندیدای شرکت کننده در رقابت‌های انتخاباتی دهمین‌دوره ریاست جمهوری را دیده وشنیده‌اند، حتما به خاطر دارند که بخش اعظمی از انتقادات مطروحه نسبت به عملکرد دولت نهم، معطوف به سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های مالی و اقتصادی دولت علی‌الخصوص اقدام خام دستانه و غیرکارشناسانه شخص رئیس جمهور درحذف شورای پول و اعتبار و به قول میر‌حسین‌موسوی" مبدل ساختن بانک‌ها به حیات خلوت دولت" بوده‌است. اما هجوم گستاخانه و غیراخلاقی رییس جمهور به نامزدهای منتقد، ایراد اتهاماتی همچون انحراف از مسیر امام و انقلاب، تاثیر‌پذیری از امریکا، بی اطلاعی از علم اقتصاد و بی‌تجربه‌گی در امر مدیریت، همچنین دفاع سرسختانه و نفوذ‌ناپذیر وی از تغییرات صورت گرفته در حوزه مدیریت منابع‌مالی، با این توجیه که هدف از اجرای این طرح، کوچک کردن دولت، صرفه‌جویی در وقت، و فراهم نمودن شرایط برای نظارت مستقیم وی بر تصمیمات و مصوبات پولی و مالی کشور بوده است در خور توجه می‌نمود.با این حال، با گذشت فقط بیست‌روز از اعلام نتایج انتخابات، در شرایطی که هنوز حکم 4ساله ریاست مجدد محمود‌احمدی‌نژاد توسط رهبر تنفیذ نگردیده، گفتار و رفتار غیرمتمدنانه و غیرمسئولانه صاحبان قدرت از خاطر عموم پاک نشده و التهاب و خشم توده مردم ناشی از وقایع و حوادث روز‌های گذشته فروکش نکرده، اظهارات عجیب و غیرمنتظره نماینده دولت طی دو روز گذشته و ابلاغ آن از سوی رسانه‌های رسمی کشور مبنی بر احیای شورای پول و اعتبار، همچنین تشکیل جلسات تخصصی مربوطه با همان اعضا و با همان سبک و سیاقِ ماقبل سال85( سال به قدرت رسیدن دولت نهم) در ساختمان بانک مرکزی و نه در هیات دولت، شگفت‌انگیز و شوک‌آفرین بود. نکته اینجاست که این تصمیم در حال اتخاذ‌شده که تا لحظه‌ی نگارش این سطور، همچنان منتقدان سیاست‌های اقتصادی دولت از سوی رئیس جمهور و حامیانش از تریبون‌های رسمی به بی‌انصافی، نادانی،غرض‌ورزی، خودفروختگی، بی‌دینی، وطن‌فروشی، تغذیه از آخور بیگانه، محاربه، اغتشاش و...محکوم شده و برایشان حتی تقاضای اشد مجازات( بی‌رحمانه و قاطعانه) نیز شده طوری که درس عبرت برای سایرین گردد!
در این میان اما با شنیدن خبر آغاز به کار شورای پول و اعتبار و احتمال قانونمند شدن دوباره آن، نه خرسندی و امیدواری که بیشتر و بیشتر حیرت است که نصیب آدمی می شود. حیرت از این همه دورویی و نفاق و این همه گستاخی و بی‌پروایی در تحقیر و تمسخر فهم تاریخی یک قوم وبه بازی گرفتن شعور و غرور یک ملت. و فراتر از آن شگفتی، تاسف و تالم شدید از بابت مدعیان دین و دنیایی که بسط در تاریکی نشسته‌اند و سخت چشم بر روشنایی بسته‌اند.
و البته که این تازه از نتایج سحر است...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر